იოჰან ვოლფგანგ ფონ გოეთე – „ულრიკას”

მუდამ ვისწრაფვით,როცა ვუმზერთ სხივმოსილ სახეს,

თავი შევწიროთ დიადს,წმინდას და მშვენიერსა,

მადლიერებმა მისი ტრფობა გულს დავისახოთ

და განვერიდოთ ბნელს და ბოროტს,ავსახიერსა,

ვით ღვისმოსავნი! – მის წინაშე მეც ნეტარს ვგევარ,

მეც ამ დიდებულ,ამ კურთხეულ მწვერვალზე ვდგევარ.

კომენტარის დატოვება