ეჰ, ძმაო,

ჯერ კიდევ რამდენია

ზურგსუკან

ბებუთის ამლესავი,

მათ პირზე

ღიმილის ვარდებია,

გული აქვთ

სარების ღამესავით.

მათ ვიცნობ, -

ვეროდეს დამჩრდილავენ

სულით და

ღირსებით ბიჭბუჭები,

მე მათებრ

არც ბოღმა მაჩიავებს,

არც მათი

ფულივით ვიჭმუჭნები.

მედროვე

ქლესესთან წაჩხუბებას

და მერე

სინანულს,სივაგლახეს

ეგებ სჯობს

დათმობა,გაყუჩება.

მაგრამ დრო

ამავ დროს მიკარნახებს:

არასდროს არ თვალო,რამდენია

შენს გზაზე

განრთხმული თავყვითელა,

დღესავით ცხადი და

ნათელია

რა ფასად

გიმეტებს გამყიდველი.

მაგრამ ვის

ან რომელს ეღირსება

ღალატით

გაგჯეგოს,გადაგთელოს,

თუ შვილთა

განკითხვა ეკისრება

მსაჯულთა დიდ მსაჯულ

საქართველოს.