მორის ფოცხიშვილი – „არცოდნა”
რაც თავი მახსოვს,მალიმალ
კვიცივით ვხედნი სირცხვილს, –
ვალს ვიხდი,ვისი ვალი მაქვს,
ვინ რა მასესხა ვიცი?
* * *
ბრმა ვარ და ხელჯოხს ვაცეცებ,
არ მცალია და ვიცლი,
ცეცხლს ვანთებ,მაგრამ ამ ცეცხლზე
ხელს ვინ მოითბობს ვიცი?
* * *
აზრს ვეჭიდები ამაზრზენს,
ვით ხავსს,მიწაზე მიცვლილს, -
გზას ვიკვლევ,მაგრამ ამ გზაზე
მგზავრად ვინ ივლის ვიცი?