მუხრან მაჭავარიანი – „დონ კიხოტი”
ვემთხვევი შენსას, დონ კიხოტო, ჟანგიან შპაგას!
ოქროსი მინდა შენს როსინანტს დავაკრა ნალი!
შენ გაიხარე, ეგ ჯაგლაგი რომ ახსენ ბაგას
და ქვეყანაზაე საყიალოდ დეზი რომ ჰკარი.
* * *
თვინიერ შენსა, შენისთანა ვის უვის სატრფო?!
სამართალს ქვეყნად, სხვა ვინ არი, შენებრ რომ ნატრობს?!
ყოველი დროის კანონთანი ვინ არის მტერი?! -
თუ არა შენ და, ეგ, პირბლაგვი მახვილი შენი?!
* * *
ვინ დაიკვეხნის პატიების შენხელა უნარს?!
ყველა ჩაგრულზე, შენოდენი ვის ძალუძს, ზრუნვა?!
ვინ აიტანდა, შენ რომ იტან, დაცინვას იმდენს?!
სხვა ვინ ბრძანდება, შენებრ მტკიცე და არამკითხე?!
* * *
მიყელებს ხოლმე როცა ღამე, ვით შავი თოვლი,
არსობის ჩვენის მიმწარდების როდესაც პური, -
ო, როგორ მინდა მაშინ შენი საფლავის პოვნა,
რომ მოვიოხო იქ ცრემლით და სიცილით გული.