მურმან ლებანიძე – „ვერაფერი გამიგია, ცხოვრებაში რა ხდება”
ვერაფერი გამიგია,
ცხოვრებაში რა ხდება:
ყველაფერი წამიგია -
მეგობრები მაკლდება.
* * *
ბრაუნინგით არ მომკვდარან,
ვინც დღეს ჩემთვის მკვდარია,
არც ფანჯრიდან გადმომხტარან -
მშვენიერად არიან.
* * *
უფრო ხშირად ახლა შინ ვარ,
წვიმას ვნატრობ შხაპუნას:
შევსვათ! ყველა თავის წვრილმან
საზრუნავში ჩაფლულა!
* * *
ყველა თავის ნავში სხდება,
ყველამ სადღაც გაცურა,
ყველა კვდება, გული მწყდება -
წასულან და წასულან!
* * *
და დღეები გადის ზანტად,
ღამეები გროვდება,
ვიღაც უსაშველო ლანდად
მწუხრში მიახლოვდება…
* * *
მინდა მთაზე ავირბინო,
ზღვის მიქცევა ვიხილო,
თავში ხელი წავიშინო -
რაც მომხვდება, ვიყვირო.