შოთა ნიშნიანიძე – „ოქრო”
ოქროს მალავდნენ მთელი ცხოვრება,
ზოგი ვინ იცის სად არ მალავდა:
სკივრში, კედელში, ზოგიც ყორესთან,
ზოგი სახლის ქვეშ, ანდა მარანთან.
* * *
მიწაში ეგდო გაუქმებული,
ურიცხვ მონეტად, ურიცხვ ტალანტად…
მაგრამ ქვეყანა არ დავსებულა,
რამეთუ ზოგი სულში მალავდა.