შოთა ნიშნიანიძე – „სიმართლე”
სიმართლე ვისთვის მახვილია,
ვისთვის ფარია.
და თუ სიმართლე ნიღაბია -
შესაზარია.
მომწონს ის ბიჭი,
ასეთ მახვილს ვინც კისერს უწვდის,
ვინც ფარად ხმარობს, არც ის ბიჭი არ არი სუსტი.
* * *
სიმართლეს ბრძენნიც მსახურებენ, არლეკინებიც,
მასაც ღმერთივით თაყვანს სცემენ, ან აგინებენ.
ისიც ღმერთივით არსად არის
და მაინც არის:
რწმენა,
ნიღაბი,
მახვილი,
ფარი!
* * *
(სიმართლის საქმე, როგორც ხედავთ, ღმერთივითაა!)
* * *
სიმართლის დიდ წიგნს, ბიბლიურ წიგნს, როგორც ნათლობა,
რწმენა და მსხვერპლი შეშვენის ყდებად.
ქვეყნად ყოველი უსამართლობა
მაინც სიმართლის სახელით ხდება.