„ყოველი ჩვენგანი დაბადებითვე იმ კაცსა ჰგავს, რომელიც უხეშსა და მოუხერხებელ საწოლში წევს, მოუსვენრად წრიალებს, ბორგავს, წამდაუწუმ გვერდს ინაცვლებს და მთელ ღამეს ასეთ ვაივაგლახში ატარებს, თუმცა იმედს მაინც არ კარგავს, ეგება ძილი მომეკიდოსო, ზოგჯერ კი მართლა ჰგონია, თითქოს სძინავს, სანამ არ ინათებს და ღამენათევი და ნაცემ-ნაგვემივით დაჟეჟილი მოჟამულ გუნებაზე არ ადგება”.