დავით გურამიშვილი – „ანდერძი”

ეეო, მეო, აქეთ მომხედეო,

მცან, მე ვარ შენი მოყვარე, მე შენ გიყვარდეო.

ნურასოდეს დამივიწყებ, მუდამ გახსოვდეო.

მაგ ჩემს წერილსა წიგნებსა, წაიკითხავდეო,

რაც რომ ანდერძად დამეგოს, აღასრულებდეო:

ღარიბს აჭმევდე, მშიერსა, მწყურვალს ასმევდეო,

შიშველს შემოსდე, უძლურსა, სნეულს ნახავდეო,

საპყრობილეში მჭმუნვარსა ნუგეშსა სცემდეო,

პატიმარს, ტყვესა უცხოსა, შეიწყნარებდეო,

ასეთი სახით მეჩვენე, გნახო, მამწონდეო.

კომენტარის დატოვება