„რა სჭირს ადამიანს? რა შეაყოლა ღმერთმა ტალახს ამისთანა მოურჩენელი? – ფიქრობს, ჩურჩულებს, ყვირის იგი, ესკულაპეს შთამომავალი, მამლის სიფხიზლის, გველის სიბრძნისა და კვერთხის სიმტკიცის მპყრობელი, რისი არ მნახველი, რისი არ გადამტანი, მაგრამ მაინც გულუბრყვილო და მეოცნებე ბავშვად დარჩენილი, სიკვდილისა და სიცოცხლის მეცნიერი, უნივერსიტეტებში განსწავლული, წიგნის სიღრმეთა მხილველი და მაინც უმწეო და უვიცი”.