„მე ვცხოვრობდი ჩემს ხალხში და ჩემი ხალხი ცხოვრობდა ჩემში. ჩემს სათქმელს ისინი ამბობდნენ უნებურად, ისინი ამბობდნენ, ვინც ჩემთან, ჩემს გვერდით იყო. გავიდოდი ქუჩაში, – ჩვენი ქუჩა კი იგივე ორღობეა, – და ვინც კი შემხვდებოდა, ყველას ვიცნობდი, და მე მავიწყდებოდა საკუთარი თავი. მავიწყდებოდა, რადგან მათში ვცხოვრობდი”. – (ავტორი გენია.ჯი)