ალენ ფურნიე წერდა…

„ისეთებიც ხომ არიან, ამ დღეს რომ ანდეს მთელი თავისი იმედი, მთელი თავისი სიყვარული და უკანასკნელი ძალღონე. ახლა ვიღაც სულს ებრძვის, სხვას ვალის გადახდის ყავლი გაუდის და ოცნებობენ, რომ ხვალინდელი დღე არ მოვიდეს. არიან ისეთებიც, ვისთვისაც ხვალინდელი დღე სინდისის ქენჯნაა. სხვები კი ისე არიან დაქანცულები, რომ ხვალინდელი დღე მათთვის ისე ხანგრძლივი ვერ იქნება, რომ დაღლილი ძვლები ისე მოასვენონ, როგორც მათ უნდათ. მე კი, ვინც ჩემი დღე უაზროდ დავკარგე, ხვალინდელ დღეს რა უფლებით უნდა ვუხმობდე?” – (ავტორი გენია.ჯი)

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ეს HTML ტეგები და ატრიბუტები: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>