„ – პოლიტიკოსთა უმრავლესობას ხალხის საქმისთვის გული არ შესტკივა. სახელისთვის, თანამდებობისთვის იღწვიან და, როგორც კი თბილ ადგილზე მოკალათდებიან, მხოლოდ თავისი ცხოვრების მოგვარებაზე ზრუნავენ, ან კოდოლას უსტვენენ, თავი კი ისე მოაქვთ, თითქოს საზოგადო საქმისთვის არიან თავგადადებულები. ასეთი ადამიანები რომ დააშავებენ, სამსახურიდან ანთავისუფლებენ, მაგრამ, სამწუხაროდ, მათ ზოგჯერ უკეთეს ადგილზე ნიშნავენ. ორაგული დასაჯეს და მორევში გადააგდესო, ხომ გაგიგონიათ!”