შოთა ნიშნიანიძე – „ცეცხლი”
წაეკიდება ოდეს ცეცხლი ტყეს, ლერწმოვანებს, -
ზოგან გიზგიზებს, იფოფრება, ჭექით ხმოვანებს,
ზოგან სულს ღაფავს, ძლივსღა ბჟუტავს, არი, არც არი…
მისთვის უცხოა ნაღვერდალი, ღველფი, ნაცარი.
* * *
ცეცხლია მზეც და ატომგულიც, ვარსკვლავის სხივიც,
ცეცხლს აჩაღებენ ნეშომპალით, გამხმარი წივით.
ცეცხლი ცეცხლია, ზოგან მცირე, ზოგან დიდია,
საქმე ის არის, რას წვავს იგი, რას უკიდია.