როი სოხუმელი – „წლები ვათამაშე, როგორც ქარი – ფოთლებს”
წლები ვათამაშე, როგორც ქარი – ფოთლებს,
ვეღარ შეგადარე სხვას…
გული გაიძახის: აღარ მინდა მორჩეს,
სისხლით შევუქმნიო ზღვას…
გრძნობებს გავექეცი… სადღაც მივატოვე,
ალბათ ვერ გავუგე მას…
ხელი შემომხვია მხრებზე – სიმარტოვემ,
ასე დარდიანს, რომ მგავს…
თავზე დავითოვე ფერად ფანტელებად,
გუნდა ვერ ვესროლე მგზავრს…
ბანი შემოვძახე ბოლო ამღერებად,
ცრემლი მომერია მთვრალს…
სევდით გაჟღენთილი ვთარგმნი ნოტაციებს,
ფიქრებს დავასველებ – მშრალს,
ალბათ უშენობა ისე გამაცივებს,
ვეღარ მოვერევი თავს…
წლები ვათამაშე, როგორც ყვავილს – ქარი,
ალბათ ვერ გავუგე მას…
შენ ჩემს სამყაროში გქვია დღეს ის ქალი -
ვინც ვერ შეგადარე სხვას…