„არსებობენ ისეთი ადამიანები, რომლებიც საოცარი ალღოთი ხვდებიან ყოველგვარი სიოს ქროლვას და არავისთან არ წყვეტენ ისე კავშირს, რომ საიმედო თავდასაძვრენი არ დაიტოვონ. ამის წყალობით მთელი ცხოვრების მანძილზე უზრუნვეყოფილი აქვთ იმის შესაძლებლობა, რომ ყოველთვის უსკანდალოდ იცვალონ ძველი ტყავი და გამოეწყონ ახალში, ხოლო თუ რამე მოხდა, მერე ისევ ძველი ჩაიცვან. მოკლედ რომ ვთქვათ, ესენი გახლავან ჭეშმარიტი მუშაკნი ამა სოფლისანი, რომელნიც მუდამ იწყებენ ხოლმე ლიქნით და თითქმის მუდამ ათავებენ – გ ა მ ც ე მ ლ ო ბ ი თ”.