„იტყვიან, ადამიანი ყველაფერს ეგუებაო, მაგრამ არც ეს უნდა იყოს მთლად სწორი. უმძიმეს გაჭირვებაში მყოფი კაცის მდგომარეობა, ხშირად სავსებით აუტანლად ეჩვენებათ იმათ, ვისაც ასეთი რამ არ გამოუცდია და ფიქრობენ, ამ გაჭირვებას მე ვერ ავიტანდიო, მაგრამ მათდა გასაოცრად, გაჭირვებაში მყოფნი უძლებენ თავის სიდუხჭირეს, ვერ გაურბიან სინამდვილეს, აგრძელებენ არსებობას, თუმცა ეს გაძლება, სხვებისათვის, ერთი შეხედვით, წარმოუდგენელი ჩანს. მაგრამ განა ეს შეგუებაა? რა შეგუებაზე შეიძლება იყოს ლაპარაკი, როდესაც შინაგანად მთლიანად ირღვევა ადამიანი, იშლება, რწმენა და ცხოვრების ხალისი ეკარგება. უიმედო კაცის ცხოვრება კი რაღა ცხოვრებაა?”