გალაკტიონ ტაბიძე – „ი. ა”
ქალაქში, მტვერში, წაიქცა ბავშვი
ნუკრის თვალებით, თმით – მიმოზებით.
და მწუხარების, მალენიავში
მოფრინდნენ ლურჯი ანგელოზები.
* * *
შეშლილი სახით კიოდა ქუჩა,
შორს კი მზე დარჩა და მშობლის კერა!
მზეზე ჰყვაოდა სოფლად ალუჩა
და გაისმოდა დების სიმღერა.