„უცხო ტომისანი, აბჯარასხმულნი თუ უაბჯრონი დასახმარებლად არასოდეს არ უნდა მოიწვიოს კაცმა თავის ქვეყანაში! უფრო უარესია, თუ გარეშეებს თვითონ მოუძღვის წინ თავისიანთა დასათრგუნად, თუნდაც გაჰყვიროდეს, კეთილი ზრახვები მაქვსო. ასეთი ნამოქმედარი მუდამ ტოვებს აყროლებულ სუნს და რამდებიც არ უნდა ანიავო დარბაზი, იგი მაინც არ გაიწმინდება გულისამრევი სიმყრალისაგან”.