„მას შემდეგ, რაც ჯარისკაცი ოფლისა და ნივრის სუნს ნელსაცხებელში გაცვლის, ან საომარ გვირგვინს სანადიმო თასს ანაცვალებს და წყაროს წყალს ღვინით თუ თრიაქით შეცვლის ან კიდევ ომით დაღლილი თავის მისაყრდნობად სალაშქრო უნაგირზე უფრო ქალის მკერდს ამბჯობინეს – ასეთი ჯარისკაცი ჰკარგავს ჯარისკაცობას. ასეთი ჯარი ძალაგამოცლილ, ჭკუადაკარგულ ჯოგს ემსგავსება”.