„საკუთარი სახლი, რაც არ უნდა დაუცველი და დაძველებული იყოს იგი, მაინც სხვის ციხესიმაგრეებს სჯობია, რადგან შენია, შენი ნაფიქრალით, შენი სუნითაა გაჟღენთილი და არა მარტო უტყვი მოწმეა შენი შიშისა და შიმშილისა, სევდისა თუ იმედისა, არამედ – მოზიარეც, თანამგრძნობელი და გამტანი. ტყუილად კი არ არის ნათქვამი, საკუთარ სახლში კედლებიც ეხმარებიან ადამიანსო”.