ბოგირ-ბოგირ,

ბოგა-ბოგა,

ბოგა-ბოგა,

ბოგირ-ბოგირ,

გზები მიდის ოკრობოკრო,

გოგო მიდის, აგდი-გოგდი,

აბა, დელი, დელია,

გოგო მიდის ბოგაზე,

ჩემი საყვარელია,

ხალი თუ აქვს ლოყაზე.

ეზო-ეზო, კარიკარ,

ღობე-ღობე, სარი-სარ,

ეკონება

ბოლი ბოლს,

გეგონება:

თოვლი თოვს.

მისდევს ჭერმებს ტყემლები,

მისდევს ფერმებს ტყეები,

ისე მჭერმეტყველებით,

ისე ფერმეტყველებით,

რომ სარკმელში მოძვრება

მთელი ეს საოცრება,

ეს ხილული ოცნება,

ცის და მიწის მოსწრება:

გზები – ძოწეულები,

გზები – განა შუკები,

გზები, ბროწეულების

გზნებით განაშუქები,

სიმინდების ფოჩები,

ჭები,

ოწინარები,

მზეზე ძველი კოშკების

ბჭენი მოცინარენი…

მიაქვს-მოაქვს წერილები,

სიხარულის ბარათები,

ბარათები შეპირების,

იმედების გამართლების.

ჭალა-ჭალა, შარა-შარა,

შარა-შარა, ჩალა-ჩალა,

ჩქარა-ჩქარა, ჩქარა-ჩქარა,

ჩქარა-ჩქარა, ჩქარა-ჩქარა,

გრაგანებენ ვაგონები,

გრაგანებენ გაკვირვებით -

სად გარბიან ჩაკონებით

ბოგირები,

ბაგირები ?

შემოსილა

ხე ჭრელჭრულით,

შემოსულა

ხეჭეჭური!

ეზო-ეზო ურმებია

და ჭურები მეჭეჭური.

და მისდევენ ზვრები ზვრებს,

შუკა – შუკას,

გზები – გზებს,

კიდეები,

კორდები,

ხიდები და

ბონდები, -

ბევრჯერ გამახსენდებით,

ბევრჯერ მომაგონდებით!

მიქრის მატარებელი,

ჩქარი მატარებელი,

ჩქარი მატარებელი

ჩქარი მატარებელი…