ვახტანგ გორგანელი – „სიზმარი”
ზღვის ნაპირას ქალი ვნახე, ტანწერწეტა ქალი,
მიდიოდა, ნაფეხურებს უჩნდებოდა ალი.
განთიადის ვარდი იყო, თუ მზის ნაპერწკალი.
* * *
მარგალიტი მომანათა, დამიბნელა თვალი,
მკერდი ორად გადამიპო, ისე დამკრა ხმალი,
მერე პეშვით მომაწოდა უკვდავების წყალი.