წინანდალელი ნათელა

ულამაზესი ქალია.

ო, ჩემო ციცინათელა,

ჩემო ციხე და გალია.

მთელი საღამო შევჯერდი:

რა არის ქალის სინაზე,

მაგრამ უეცრად შევჩერდი

მშვენიერ თინათინაზე.

ბრწყინავდა საარაკო ცა, -

მთვარე დაბრუნდა ბინაზე,

როს შუქმა ღრუბელს აკოცა,

ყველა ქალების ჯინაზე.