მუხრან მაჭავარიანი – „მიწას”
მიწას, -
ჩემსას, შენსას, მისას, –
ცა დაჰყურებს -
არავისი.
* * *
აი, მთვარე,
აი, წვიმა,
აი, თოვლი,
აი, ნისლი…
და, ეს მთვარე.
და, ეს წვიმა.
და, ეს თოვლი.
და, ეს ნისლი
(ჩემთან – ჩემი,
სხვასთან – სხვისი) -
არის ვისი?
არავისი!
* * *
მიწას, -
ჩემსას, შენსას, მისას -
ცა დაჰყურებს -
არავისი.