ნოდარ დუმბაძე – „ბეთჰოვენი”
ყოველ საღამოს, როცა მინდა დავწერო ლექსი,
როცა ბავშვები ეზოს ნუშებს ეთხოვებიან,
უცხო გოგონას აღებული აკორდი ესმის,
დავდებ კალამს და დავმუნჯდები,
- ბეთჰოვენია…
ის მოჰყავს ჩემთან უცნობ გოგოს უცხო ალერსით,
მოჰყავს, რომ გული, ჩემი გული სადღაც წაიღოს,
და იმ საღამოს, ბეთჰოვენი როცა არ მესმის,
მე მეშინია, ის გოგონა ავად არ იყოს.