ტარიელ ხარხელაური – „წყლულო, სულ დამრჩე წყლულადა”
წყლულო სულ დამრჩე წყლულადა,
არასდროს განმრთელდებოდე,
მწუხრო მოვიქეც წყვდიადად,
ნეტამც არ გასთენდებოდე.
მე თოვლად ვიქცე, მყინვარად,
აღარც არასდროს ვდნებოდე,
სამყაროს ბორგვა მიწისა,
არც საიდანა სწვდებოდეს.
მხოლოდ მე ვიყო სნეული,
მხოლოდ მე ვიტანჯებოდე.