ბრბოში აწ გადასულ მასას ვეჭიდები,

სული მოუწამლავთ თურმე პოეტების,

და მათ ფსევდო-მართალ გრძნობებს ვემიჯნები,

წლების შემდეგ მჯერავს, ალბათ მოევლების.

* * *

მინდა დავიჯერო, ისე გავთავხევდით,

ზეცად ავიტანეთ ჩვენი გაღიმება,

წლების დავიწყებულ, მასას გავახსენდით,

წუთში სამჯერ გვესმის მამლის დაყივლება.

* * *

გაწყდეს ჯაჭვის ხიდი, ახლად შემოვსაზღვრავთ,

მუდამ ხომ იცვლება, ჩვენი თაობები,

გრძნობის ნოსტალგიას, რწმენა შემოაკრავს,

ხელს თუ აღარ კრავენ, არარაობები.