მერე რაა, რომ საქართველოა

და კიდევ არსად – სხვა საქართველო? –

სიავე იქცა აქაც ხელობად,

ლამის ერთურთი აქაც გათქერონ!..

* * *

როგორ მოხშირდა უცხო ნადური,

როგორ სანსალებს ენა სხვათანი!..

ჩვენ კი მრისხანედ მუშტშემართულნი,

სხვა საქართველო, – ვყვირით, სად არი?!

* * *

მერე რაა, რომ საქართველოა?

აკი იქედნე დაძრწის ბაღნარშიც?!

იყავი თუნდაც დავით მეოთხე, -

საშველს არ მოგცემს ლანდი ბაღვაშის…

* * *

გაუტანლობის შავი ლაქები,

სავარდოში რომ ჯაგნარს შემოშლის, -

სწორედ ეს არის სხვა საქართველო,

აქვე, სრულიად საქართველოში!..

* * *

შაჰსაც წამოსდა ერთი სიმართლე,

მიხვდა ქართლისთვის კუბოს გამთლელი:

ვერარა მტერი ვერ ძლევსო ქართველს,

რომ არ მტრობდესო თვითონ ქართველი!..

* * *

მერე რაა, რომ საქართველოა -

დიდგორის გმირი და ნადიმარი? -

გაივლის დრო და ჩაისახება

ყორღანაშვილი და შადიმანი!..

* * *

ახლაც მკერდს მინგრევს

ბოღმა იმ დღისა,

ახლაც სირცხვილით მიხურს

ყვრიმალი:

ზედ ბაზალეთთან ძმათა სისხლის ღვრას

აკი მიაძღნენ სვავნი მყივარნი?!

* * *

მერე რაა, რომ საქართველოა,

მხარე თავდგმული შოთას წინითა? -

ციხეს ვერ ნახავ, – იმერ-ამერში,

არ გაეტეხოს თვისტომს შიგნიდან…

* * *

მერე რაა, რომ საქართველოა, -

გაიშლი გზის პირს სუფრას ნელიად

და უცებ ჩრდილი თავს წაგადგება,

აიხედავ და… კუჭანტელია!..

* * *

მერე რაა, რომ საქართველოა?

სისხლის ცრემლი სწვავს ყელში გაჩრილი! -

ჩაგისაფრდება სადღაც სიგლახე,

ვით წიწამურთან – ბერბიჭაშვილი!..

* * *

რა გამოლევსო, თქმულა,

მჯობთა მჯობს,

ის მჯობთა მჯობიც გამოლეულა!..

მერე რაა, რომ საქართველოა! -

ბედმა უკუღმა გაიმარტვილა…

სულ რომ არ იყოს, ალბათ

სიკვდილსაც

იწვევდა კაცი უფრო ადვილად!..

* * *

მაგრამ არის და, სწორედ ამიტომ

თავს ახვევია ყორნის გუნდები…

საქართველოში მთელი სიცოცხლე

საქართველოსთვის ბრძოლას ვუნდებით!..