ნისლის სურნელი მოშორდა დილას,

ფანჯრის მინაზე შენს სახელს ვწერდი,

ვხედავდი, როგორ დაჰქონდა ნიავს

ამოხეული წიგნიდან გვერდი.

* * *

მას მეოცნებე მკითხველის ნაცვლად

ესალმებოდა დახრილი კედრი,

ფრთხილად დაეცა ნაწვიმარ ასფალტს

ამოხეული წიგნიდან გვერდი.

* * *

გაყვითლებული, პაწია, ციცქნა,

გვერდი, რომელიც არავის ერგო,

მკვდარი ჩიტივით დაეცა მიწას,

მკვდარი ჩიტივით ასფალტზე ეგდო.

* * *

მას კითხულობდა შრიალით ვერხვი,

სხვა მეოცნებე მკითხველის ნაცვლად,

შენც დააბიჯე, ძვირფასო, ფეხი,

ვერ შეამჩნიე ტალახში ალბათ.

* * *

ღამენათევი პოეტის თვალებს

დალალულ ფიქრთა მოადგა ცრემლი:

სიკვდილი ტკბილი, სიკვდილი მწარე,

აუხდენელი ოცნებით მწველი.

* * *

სიცარიელეს ვატარებ მკერდით,

ახლა ვიგრძენი არყოფნა სრული,

ამოხეული წიგნიდან გვერდი,

იყო მწუხარე პოეტის გული.

* * *

ფანჯრის მინაზე შენს სახელს ვწერდი

და ჩემი გული ასფალტზე ეგდო, -

ამოხეული წიგნიდან გვერდი,

გვერდი, რომელიც არავის ერგო.