იროდიონ ევდოშვილი – „ამონაკვნესი”

ბედო ტიალავ, აბა რათ,

რათ შემომიჩნდი ჭირათა?

არ გამალაღე არ იქნა,

ცრემლი მარგუნე წილათა.

რა ხანი გემუდარები,

არცთუ ჩამაგდე ჩირათა,

ჭაბუკი წელში მომღუნე,

გადამაქციე მწირათა.

მითხარ: რა მოგცე – მომშორდე,

თავს რად მადგეხარ გზირათა?!

ჰაუ, ტიალავ, სოფელო,

ერთხელ მამღერე ტკბილათა!

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ეს HTML ტეგები და ატრიბუტები: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>