გიორგი ლეონიძე – „ჩემს იუბილეზე”
ყველა ძმობილი,
ყველა დობილი
ამ დღეს მილოცავს…
ტკბილი ძღვენია! -
თითქოს მომავალს ვემშვიდობები,
ნეტავ იცოდეთ,
რა საწყენია!
* * *
ვალი დამადეს გადასახდელი,
ქათინაურიც
ბევრი მსმენია;
მე სიმღერისთვის მერგო სახელი, -
თქვენ რომ იცოდეთ,
როგორ მრცხვენია!
* * *
ვდგევარ და ვფიქრობ,
- ეს როგორ არი,
მე ჩემთვის ვაზი გადმიწვენია,
გამონაფიქრი და ნაგონარი,
გულის ფსკერიდან -
ვის შესწვდენია?
* * *
მე ჩემთვის უნდა მეჭირვარამნა,
იქნებ, ჩუმადაც ცრემლი მდენია.
პეპელის ფრთების ღონეც არა მაქვს,
გარს მომძახიან: – შევარდენია!
* * *
ცხენი რომ მიჰქრის
ნაჯირითალი,
ის ქროლვა არი, განა ცხენია?
უბრალო რბენა
ლტოლვა რით არი? -
თქვენ რომ იცოდეთ,
როგორ მრცხვენია!
* * *
თუ სიტყვა სიტყვას მწყობრად მივაწყე, -
ხომ ჩემი სულის მონაფშხვენია…
მე ჩემი სიტყვის
მაკრთობს სიმარცხე…
თქვენ რომ იცოდეთ…
რარიგ მრცხვენია!