თამაზ მეტრეველი – „შემოდგომა”
მინდოდა მეგრძნო შემოდგომა თავის სისავსით,
რომ შერჩენოდა ის ფერები, რომელიც ჰქონდა…
ნაკადულების ნაპირებზე ბზინავდა ხავსი,
და ალუბალი მაყვლის ბარდთან სიზმრებზე ბჭობდა…
* * *
ჟინჟლავდა, სუსხი ძველებურად ძვლებში ატანდა…
ჩამოდიოდა მთის წვერიდან დაბლობში ნისლი…
ბოლოქანქარა დახტუნავდა ბებერ ატამთან
და თუთის ფოთლებს გაყინვოდა ძარღვებში სისხლი…
* * *
გადაბმულ ვაზებს აეწიათ თითქოს საყელო,
წნელის ღობეს კი გარღვეოდა მკერდთან პერანგი…
სარკმელს აჰკვროდა იასამნის შიშველი ღერო,
და ყეფდა ძაღლი მეზობლისა ხმის ჩახლეჩამდი…