პოლიკარპე კაკაბაძე – „ერო!..”
„ერო, მრავალის ქარიშხლის და მეხის დამტეხელ საუკუნეთა გადამტანო, ბოლო ჟამს, ბედით, შეესწარ მძლავრის და სასტიკის მტრისაგან ჭირს. შემოუწერელს, სანდომიან, ლამაზ მამულში შენს თავზე დიდხანს გრძელდებოდა უკუნი ღამე. მკაცრ ბრძოლებში კნინდებოდი სულით და ხორცით, მაგრამ წმინდანნი შენს წიაღში იბადებოდნენ, მალამოდ გცხებდნენ მძიმე წყლულზე თავის სიცოცხლეს. და შეგრჩა ფშვინვა კეთილ ჟამთა მობრუნებამდე”.