ჟან ანუას პიესიდან – “კალიგულა”
სასიკვდილოთ დაჭრილი იმპერატორი არც თავის ბედისწერას ნებდება და ჯოჯოხეთური ხარხარით ყვირის:
- მე ცოცხალი ვარ!..
ისევ ჩასცემენ მახვილს,ერთხელ,ორჯერ,სამჯერ… კალიგულა მაინც ხარხარებს:
- მე ისევ ცოცხალი ვარ!..
კალიგულები არა კვდებიან. (ავტორი გენია.ჯი) ისინი სახეს იცვლიან მხოლოდ და კვლავ ხანგრძლივობენ ისტორიაში.კალიგულამაც ეს მიაწყევლა შთამომავლობას… შეთქმულები კვლავ მახვილსა სცემენ მას,მაგრამ ისევ ის შემზარავი ხრიალი ისმის:
- მე მაინც ცოცხალი ვარ!
დაბოლოს,როდესაც მახვილს გულში გაუტარებენ,უკვე უკანასკნელად,მაგრამ ზიზღნარევი ხარხარით წამოიძახებს:
- ისტორიაში,კალიგულა,ისტორიაში!..
ეს საშინელი ზიზღნარევი ძახილი კი დღემდე ანათემად მოსდევს კაცობრიობას… (ავტორი გენია.ჯი)