ჟან ანუას პიესიდან – “კალიგულა”

სასიკვდილოთ დაჭრილი იმპერატორი არც თავის ბედისწერას ნებდება და ჯოჯოხეთური ხარხარით ყვირის:

- მე ცოცხალი ვარ!..

ისევ ჩასცემენ მახვილს,ერთხელ,ორჯერ,სამჯერ… კალიგულა მაინც ხარხარებს:

- მე ისევ ცოცხალი ვარ!..

კალიგულები არა კვდებიან. (ავტორი გენია.ჯი) ისინი სახეს იცვლიან მხოლოდ და კვლავ ხანგრძლივობენ ისტორიაში.კალიგულამაც ეს მიაწყევლა შთამომავლობას… შეთქმულები კვლავ მახვილსა სცემენ მას,მაგრამ ისევ ის შემზარავი ხრიალი ისმის:

- მე მაინც ცოცხალი ვარ!

დაბოლოს,როდესაც მახვილს გულში გაუტარებენ,უკვე უკანასკნელად,მაგრამ ზიზღნარევი ხარხარით წამოიძახებს:

- ისტორიაში,კალიგულა,ისტორიაში!..

ეს საშინელი ზიზღნარევი ძახილი კი დღემდე ანათემად მოსდევს კაცობრიობას… (ავტორი გენია.ჯი)