” – არ მეშინია,მისტერ მაქს.წადით,დედაჩემსაც უთხარით,რომ არ მეშინია,უთხარით,ნუ იდარდებს ჩემზე,კარგით? უთხარით,რომ არ მეშინია და არ ვტირი…

მაქსს თვალები ცრემლით აევსო,ნელა გაუწოდა ბიგერს ხელი.

ბიგერმა ჩამოართვა.

- მშვიდობით,ბიგერ, – ხმადაბლა უთხრა მაქსმა.

- მშვიდობით მისტერ მაქს.

მაქსი,თითქოს დაბრმავდაო,ხელისცეცებით ეძებდა თავის ქუდს.როგორც იქნა,იპოვა და თავზე ჩამოიფხატა,უკანმოუხედევად წავიდა კარისკენ.გისოსში ხელი გაჰყო,დარაჯს ანიშნა,გამიღეო.გავიდა და იქვე შედგა კარისკენ ზურგ შექცევით,ბიგერი ორივე ხელით ჩააფრინდა გისოსს.

- მისტერ მაქს…

- რა,ბიგერ? – თავი არ მოუბრუნებია,ისე ჰკითხა მაქსმა.

- არ მეშინია.მართლა არ მეშინია.

- მშვიდობით,ბიგერ.

- მშვიდობით,მისტერ მაქს.

მაქსი ტალანს გაუყვა.

- მისტერ მაქს!

მაქსი შედგა,მაგრამ თავი არ მიუბრუნებია.

- გადაეცით… გადაეცით მისტერ… მადლობა უთხარით ჯანს… დედას უთხარით,რომ მიყვარს და უთხარით,რომ არ მეშინია! უთხარით მისტერ მაქს,რომ მომენატრებიან !

- კარგით,ბიგერ!

- მშვიდობით!

- მშვიდობით!

ისევ იდგა,გისოსს ხელს არ უშვებდა,მწარე ღიმილმა ბაგე მოუბრიცა,შეესმა ფოლადის ღრჭიალი.სადღაც კარი გაიღო და მიიხურა.

დილით მზის ამოსვლამდე თომას ბიგერი სიკვდილით დასაჯეს. (ავტორი გენია.ჯი)