„ჩვენ,ქართველებს,ყველაფერი გარეული მოგვწონს,სიტყვა „უცხო” – კარგს ნიშნავს, „საუცხოო” – საქებს. შინაური კი,ცამდინაც რომ მაღალი იყოს,არაფრად მიგვაჩნია.

“ამას წინათ,თბილისში,ბაზარში შევიარე,თბილისელი კაცი ქართლელი გლეხისაგან რაღაცას ყიდულობდა.ჩანს,ვერ მორიგდნენ და გაბრაზებულმა ქართლელმა გლეხმა მეორეს მიმართა: ვინაა ეს კაცი,ქართლელია თუ იმერელიო? ამის გამგონე იქვე გავშეშდი,ვიფიქრე,ჩავერევი-მეთქი საუბარში,მაგრამ უხერხულად ჩვთვალე და