„ბავშვები განსაკუთრებული მოდგმაა, კარჩაკეტილი საზოგადოებრივი ჯგუფი, ასე ვთქვათ. თავისებური ერი.

„შორეულ ჩინეთში  მცხოვრები სრულიად უცნობი კაცისაგან მემკვიდრეობის მისაღებად ღილაკზე თითის დაჭერით მისი მოკვლა რომ გახდეს საჭირო, ვინ არ გააკეთებდა ამას?”

„ზოგჯერ არც არის აუცილებელი, რომ ვინმეს რამე დაუშავო. ხშირად კაცს იმიტომ ვერ იტანენ, რომ ის კარგია, გულმართალია”.

„იმაზე დიდი საშინელება რა უნდა იყოს ადამიანისთვის, როცა მკვდრებიც და ცოცხლებიც გულგრილნი არიან მის მიმართ”.

„ის, ვინც ფიქრობს ჩემს მერე ქვა ქვაზე ნუ დარჩენილაო, რასაკვირველია, ადამიანად ძნელად მისაჩნევია, თუნდაც იმიტომ, რომ ჭეშმარიტი ადამიანობა – ეს არის ცხოველურის დაძლევა ადამიანის ბუნებაში”.

„არ დავკლავდი ქათამს, რომელიც ოქროს კვერცხს დებს”.

„ყველასა აქვს უფლება იარსებოს, ღმერთის წინაშე ყველა ერთნაირია. სულელს, რომელიც არავის სჭირდება, ისევე უყვარს თავისი თავი, როგორც, მაგალითად თქვენ გიყვართ თქვენი თავი და

„რატომღაც ხშირად ხდება, რომ ცარიელ ადამიანებს ცხოვრების რომელიღაც უცნობი ძალა ზემოთ ატივტივებს, ცხოვრების ზედაპირზე, როგორც ჰაერით გაბერილ ბუშტებს,

„მკვლელს ყველაზე უფრო ეშინია სიკვდილისა”.

„წინასწარ ოთხი რამის არც შექება შეიძლება და არც ძაგება: პირველი, ეს არის საჭმელი, ვიდრე კუჭი არ გადაამუშავებს; მეორე – ორსული ქალი, ვიდრე არ შობს; მესამე – მეომარი, ვიდრე ბრძოლას არ დაამთავრებს და მეოთხე – გლეხი, ვიდრე მოსავალს არ აიღებს”.