„ეს სოფელი უხვად ასაჩუქრებს მხოლოდ უკანასკნელს, ვისი ბედიც გასჭრის, საგმირო საქმეს დაასრულებს, და ივიწყებს მას, ვინც თავისი სულითა და სისხლით ეს საქმე შექმნა”.

„უზრუნველყოფილი ცხოვრება ყველაფერს არ ნიშნავს”. – ასე ამბობს ყველა უზრუნველყოფილი ადამიანი”.

„უნდა იცოდე, რომ უკან არავინ მოგიხედავს და თუ მოგიხედავს, მხოლოდ იმიტომ, რომ ყური აგიწიონ”.

„დიდხანს, დიდხანს უნდა კვებო ბავშვი, ვიდრე მოთხოვნებს წაგიყენებდეს, დიდხანს, დიდხანს უნდა იმეგობრო ადამიანთან, სანამ თავისი მეგობრობის საფასურად მოგთხოვდეს რამეს”.

„როგორც ერთი ფრანგი მწერალი იტყოდა, შეყვარებულები და ლოთები ერთნი არიან, ვისაც ერთხელ დაულევია, მეორედაც დალევს, ვისაც ერთხელ ჰყვარებია, მეორედაც შეიყვარებს, მესამედაც, მეოთხედაც. და ადამიანები არ უნდა ეურჩნონ ბუნების ამ წესსა და კანონს”.

„სული, რომელიც ჩვენში ანთია, მზიდავის თასმაა, რაზედაც ამქვეყნიური ზრუნვისა და გაჭირვების მძიმე ტვირთს ვკიდებთ. და როდესაც ეს სული გვღალატობს,

„რა გაეწყობა, თუკი მტრისგან შენს თავს ვერ იცავ, მეზობლის სახლის დასაცავად აღსდექი მაინც”.