უილიამ შექსპირი – “სონეტი XLII”

ის რომ შენია,ახლა ამას სულაც არ ვნაღვლობ,

შენ რომ მისი ხარ,ამით მინგრევს გული საგულეს,

ის მეც მიყვარდა _ ვამბობ ამას და შენც გაგანდობ,

რომ დავემსგავსეთ სიყვარულით გზადაკარგულებს.

* * *

შენ რომ ის გიყვარს,ალბათ,ესეც ჩემი ბრალია,

ვერ შევაყვარე თავის მას და შენსკენ გზას იგნებს,

ქალს რა მოვკითხო,თუკი ჩემზე შემომწყრალია,

ჩვენ კი ერთმანეთს,მეგობარო,დაგვაკარგვინებს.

* * *

შენი დაკარგვით ძღვენს მივართმევ ჩემს ყოფილ სატრფოს,

მას რომ დავკარგავ,შენ შეიძენ ამით სარგებელს,

თქვენ რომ ერთმანეთს მოიპოვებთ,დამტოვებთ მარტოს

და უთქვენობა,ვინ რა იცის,რას შემაგებებს.

* * *

მაგრამ მე და შენ ჯერ ერთნი ვართ _ ესეც იცოდე! _

და ვინც შენ გიყვარს,მეც მეკუთვნის მისი სიცოცხლე.

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ეს HTML ტეგები და ატრიბუტები: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>