დავით კვიცარიძის რომანიდან – “ძეგლები”
“რაც გინდათ თქვით,როგორც გნებავთ ისე დამზრახეთ,მაინც ვიტყვი,დიდებული სახელია ღმერთი… მას ხომ ყველაზე უმძიმესი,ყოველნაირი ცოდვის პატიება შეუძლია,ოღონდ მონანიება შეეძლოს ადამის ძეს”.
* * *
“მამა იტყოდა,ადამიანს ყოველთვის კარგი,მისთვის საიამოვნო და გასახარელი უსურვე და შესძახე,რა იცი,იქნებ სწორედ იმ წამში ჩამოიქროლოს მამაზეციერმა და ამინო,დასცეს”.
* * *
“ჭეშმარიტება როგორღაც არ უნდა გაცვდეს,მაინც ნათელია”.
* * *
“ჩიტებიც სწორედ გაზაფხულზე ასტეხენ სტვენასა და ჭიკჭიკს,ტოტიდან-ტოტზე,ხიდან-ხეზე,ბუჩქიდან-ბუჩქზე ხტომა-ფრენას.
- რა იციან მათ,რომ ომია,რომ ადამიანები ერთმანეთს ჟლეტენ,არ ინდობენ,თორემ რა ეჭიკჭიკებათ”.
* * *
“ფული ფულია,იგი მტერსაც ადვილად უვსებს თვალს და მოყვარესაც”. (ავტორი გენია.ჯი)
* * *
“კაცის,ადამიანის უპირველესი საზრუნავი,ყოველი სიხარულის,აღმაფრენისა და ბედნიერების მომნიჭებელი,ისევ და ისევ სიცოცხლეა.ოღონდ უნდა ღირდეს,უნდა რაღაც ფასი და წონა გააჩნდეს იმ სიცოცხლეს”. (ავტორი გენია.ჯი)
* * *
“ჯარისკაცები არ კვდებიან.ისინი გვშორდებიან მხოლოდ”.
* * *
” – სიტყვა ხანჯალივით ამშვენებს ვაჟკაცს”.