მემკვიდრეს უნდა გვიტოვებდეს მამრი თუ მდედრი,

კოკორმა უნდა მიიბაროს ვარდის მშვენება

და რადგან ყველას გზას მოუჭრის სიკვდილის ხვედრი,

შვილებში უნდა გრძელდებოდეს მშობლის ხსენება.

* * *

შენ კი გწადია,მარად შეგრჩეს სიტურფე თვალთა,

გსურს,შენივ ცეცხლით გამოკვებო დროის სახმილი,

გინდა ხრიოკეთს დააბერტყო სიუხვის კალთა

და, როგორც მტერმა,საკუთარ სულს ჩასცე მახვილი.

* * *

დღეს შენ ამშვენებ ამ სამყაროს,ვით ხატი ტაძარს,

ხარ წარმავალი გაზაფხულის ზღვა უნაპირო,

ხვალ კი ჩააცმევ შენს სიტურფეს ჟამთასვლის ძაძას

და სამარისკენ წარიტაცებ… ნაზო ნადირო.

* * *

იყავ მოწყალე და ნუ ელი ჟამთა აღვსებას,

ნუ აჭმევ მიწას წუთისოფლის კუთვნილ არსებას.