ამონარიდები ქეთევან ელისაბედაშვილის რომანიდან – „იმ ზაფხულს”

„ – ეჰ, ჩემო ძმაო, ლუკმა პური სად არ წაიყვანს ადამიანს!” – (ავტორი გენია.ჯი)

* * *

„ – ყველაფერს რგებს მზე და ნათელი”.

* * *

„ჩემი ოჯახისათვის კაციცა ვარ და ქალიცა!”

* * *

„ჩემზე უკეთ ვინ იცის ჩემი ბედისა?!”

* * *

„გულს ნუ გაიტეხთ, ვინ იცის, რას მოიტანს ხვალინდელი დღე!” – (ავტორი გენია.ჯი)

* * *

„ადამიანს, ვიდრე ის თვალებს ახელს, პური სჭირდება”.

* * *

„ – ეგრეა ჩვენი ხალხი, რაგინდ ხელმოკლე არ უნდა იყოს, პურ-ღვინოზე ყველას ეპატიჟება”.

* * *

„რა გაუკვირდეს კაცს ამ უკუღმართ წუთისოფელში!”

* * *

„ხალხის ნატვრა ხშირად აუსრულებელი და მიუწვდომელია”.

* * *

„ – პატარაანთ ქალი როგორღა მოგწონს?

- რას ერჩი, სამართლიანად ედავებოდა. რა გვარის ქალია?

- პატარქალიშვილი. მაგ დედაკაცმა თავის ოჯახს ზედმეტ სახელად თავისი გვარი მისცა.

- არც ეგაა გასაკვირი.

- ქალმა რომ ოჯახს გვარი მისცეს?!

მიშო ოდნავ შეჩერდა და ღობეზე გადმოხრილ შტოს მწიფე ქლიავი მოწყვიტა.

- განა არ იყო დრო, როცა ოჯახი ქალის გვარს ატარებდა?” – (ავტორი გენია.ჯი)

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ეს HTML ტეგები და ატრიბუტები: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>