ამონარიდები სოლომონ თავაძის რომანიდან – „ქართული ფოლადი”
„ნიჭიერი ადამიანი მაშინაა ქვეყნის დამამშვენებელი, როცა იგი ამ ნიჭს ქვეყნის საკეთილდღეოდ იყენებს, კეთილ საქმეს ახმარს, თორემ ისე უფრო მავნებელია იგი”. – (ავტორი გენია.ჯი)
* * *
„თქვენს ნაშრომში რომ საფასური აიღოთ, ეს რა დასაძრახავია!”
* * *
„ცოდნა – დღითი დღე გაღრმავებას საჭიროებს”.
* * *
„ – თუ რომელიმე ერს შეუძლია იამაყოს, მათ შორის ჩვენცა ვართ. რას არ გავუძელით, რა ქარცეცხლში არ გამოვიარეთ… თემურ-ლენგის შემოსევის შემდეგო, ამბობს ჩვენი ივანე ჯავახიშვილი, საქართველო ისე იყო განადგურებული, თითქოს მიწისძვრა მოხდა და მერე ზედ ბორბალ-ქარმა გადაიარაო. მრავალი გაოხრებული სოფელი სამუდამოდ უკაცრიელი დარჩა”.
* * *
„მემკვიდრეობაში კაიზე მეტად ავი უფრო გამძლეა… ზოგი ისე გაჯიუტდება, რომ უკან-უკან იხევს, სიკეთის ნაცვლად ბოროტს ეტანება… თუ მოახერხა, სხვასაც ჩაითრევს, გადაშენების გზაზე დააყენებს…” – (ავტორი გენია.ჯი)
* * *
„ – ბედი?! განა ჩვენ თვითონ არ შეგვიძლია ჩვენი ბედის გამოჭედვა?..”
* * *
„ადამიანმა თავისი კუთხე უცილობლად უნდა იპოვოს…”
* * *
„ – რამდენჯერ მიფიქრია ჩემს სიცოცხლეში: საქმე ის კი არაა, თუ რა ხნის მოკვდება ადამიანი, საქმე ისაა, თუ რა გააკეთა, რა ვალი მოიხადა მან…”
* * *
„ფართოდ უნდა გავშალოთ მხრები ჩვენს ქვეყანაში, ფართოდ, ყველგან ფეხი უნდა მოვიკიდოთ…”
* * *
„დედა-ენა შეურყვნელად უნდა შეინარჩუნო!” – (ავტორი გენია.ჯი)