ამონარიდი მიხეილ ჯავახიშვილის რომანიდან – „ჯაყოს ხიზნები”
„ – ამ ქვეყნად მაინც არსებობს სამართალი, ჯაყო. ის ურმით დასდევს ბოროტებას… ბოლოს უეჭველად წამოეწევა და ღღ…ღირსეულს მიუძღვნის. დაიხსომე ჩემი უკანასკნელი სიტყვა. მე მმ…მივდივარ, ჯაყო! წავალ და, ან აღარ დავბრუნდები, ან გამარჯვებული დავბრუნდები. მაგრამ შენ ამიერიდან დღე-და-ღამ იმ სამართალს მოელოდე. ჩემს მაგივრად იგი მოვა და ანგარიშს გაგისწორებს. ბედმა მდევარმა შენ თუ არ მოგისწრო, შენს შვილს მაინც წამოეწევა და კბილებით დაჰგლეჯს, შამფურზე შეწვავს, ნელ ცეცხლზე მოჰხრაკავს, ბნელ ორმოში ჩაჰყრის და თან გველის წიწილებს ჩააყოლებს”.