ამონარიდები ოთარ ჭილაძის რომანიდან – „აველუმი”
„ვიდრე სინდისი გტანჯავს, ადამიანი ხარ”. - (ავტორი გენია.ჯი)
* * *
„ადამიანის ნებისმიერი საქციელი, ნებისმიერი ქმედება – როგორც დღეს ვამბობთ ხოლმე – თავდაცვის, თვითგადარჩენის ჟინითაა ნაკარნახევი. ის ყოველთვის გადარჩენას ცდილობს, შეგნებულად თუ შეუგნებლად, ჭკვიანურად თუ ბრიყვულად, გაცნობიერებულად თუ გაუცნობიერებლად”.
* * *
„თავისთავად არაფერი არსებობს და არც იგულისხმება”.
* * *
„ქალები, უპირველეს ყოვლისა, ერთმანეთის ჯიბრითა და წამხედურობით იყვარებენ ერთსა და იმავე პიროვნებას და ყველა მათგანი თავის კანონიერ საკუთრებად თვლის იმას, რისი მითვისებაც საერთოდ შეუძლებელია”.
* * *
„იქამდე ამოვა მზე, ვიდრე ჩასვლის უნარს არ დაკარგავს და იქამდე იქნება ადამიანი დამონებული, ვიდრე თავისუფლების ფასი ეცოდინება”. – (ავტორი გენია.ჯი)
* * *
„ნებისმიერ სიცოცხლეს ერთნაირად ჭირდება ყურადღებაცა და მზრუნველობაც”.
* * *
„ნუ მოკვდები თორემ, მერე სულ ერთია, მიწაში ჩაგფლავენ თუ ცეცხლში დაგწვავენ”.
* * *
„ვისაც ერთხელ ჩაუყლაპავს საბჭოური ჰაერი, სხვაგან ვეღარ გაჩერდება დიდხანს – მისთვის ისეთივე მავნებელია სუფთა ჰაერი, როგორც სხვებისთვის – ბინძური”.
* * *
„ნებისმიერი ცხოვრება, სატელევიზოროც კი, მე თუ მკითხავთ, ყველა ერთნაირად კრახით მთავრდება”.
* * *
„ოჯახი, უპირველეს ყოვლისა, მამაკაცური ვალდებულებაა, ზნეობრივი ტვირთია”. – (ავტორი გენია.ჯი)