ამონარიდები ანა ანტონოვსკაიას რომანიდან – „დიდი მოურავი”

„ – ეჰ, ღმერთმა რატომ არგუნა ადამიანებს ესოდენ მცირე ჭკუა? ნაცვლად იმისა, რომ მზის მოლურჯო-ყვითელი სხივებით დატკბნენ, გასისხლიანებული ხმლების ქნევით არიან აღტაცებულნი”. - (ავტორი გენია.ჯი)

* * *

„როცა გული შებოჭილია, ენა დუმს”.

* * *

„ – დაიხსომეთ, ხალხო, ლომიც კი ტყეში გაბედულ მონადირეს ემალება”…

* * *

„აქლემის დუჟზედ იაფი ღირს ზვიადობა, რომელიც ცარიელი გულიდან მომდინარეობს”…

* * *

„ – ო, ეს უძილო, სულის მტანჯველი ღამეები! დავივიწყო, უკუვაგდო ფიქრი, სულერთია ამაოა, და რომელმა სულელმა თქვა, რომ ეს ჩვენზეა დამოკიდებული”… – (ავტორი გენია.ჯი)

* * *

„ – შენზე რატომ უნდა ვიფიქრო, მეტი, ვიდრე სხვა მოლაშქრეზე? – უეცრად გაუჯავრდა შვილს კაცია”.

* * *

„ – ე, რა დროს ფიქრია, გიორგი, უმჯობესია მკლავში ძალა არ დაკარგო”…

* * *

„განა შეიძლება დაივიწყო, თუ პირველად გიყვარს?..”

* * *

„ – მუდამ გახსოვდეს, ხოსია, ნამდვილი ოქრო თავადებს უბრწყინავს, ღარიბებისათვის კი მზე ცდილობს”…

* * *

„ – ე… ე… ხმალი მოგინდა? წაართვი მტერს და უთუოდ შენი იქნება”. – (ავტორი გენია.ჯი)

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ეს HTML ტეგები და ატრიბუტები: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>