ამონარიდები გივი კარბელაშვილის რომანიდან – „გათანგულნი”

„უცნაურია სწავლამოძალებული ადამიანი: როგორც კი გათვითცნობიერდება, მაშინვე უნდა იმ ცოდნის გამომჟღავნება – სხვასთან თუ არა, საკუთარ თავთან მაინც”. - (ავტორი გენია.ჯი)

* * *

„ – ყველა მოწინააღმდეგისა და მოქიშპის მორიგება ძალუძს მხოლოდ ერთ ჯადოქარს…

- მაინც რომელს?

- ფულს…”

* * *

„ყოველ საქმეს პატრონობა უნდა”.

* * *

„ჩინებული სიტყვაა მარჩენალი – ზოგისთვის დედაა, ზოგისათვის მამა ან ქმარი, ზოგჯერ… ევროპაში, რასაკვირველია… საკუთარი ცოლი, ხან სხვისიც… ძროხაც, ცხენიც, ვირიც და მანქანაც…”

* * *

„ისტორიას არ უყვარს გამეორება, პირკატანაცემი და ხურვებით ალეწილი დედაკაცივით კვიმატია ისიც”. – (ავტორი გენია.ჯი)

* * *

„ – სამარადისოდ ვიწამე, რომ სიმდიდრე და ქონება სულს თუ დაუმძიმებდა ადამიანს, თორემ ბედნიერების საწყაო ვერასოდეს ვერ იქნებოდა”.

* * *

„ყოველივეში ჩახედულ ადამიანს არა გაგაკვირვებს რა, არცა სულწასულობა დაგძალავს”.

* * *

„უნიათო სიბერეს მიტანებული არასოდეს დასცინის სხვის უბედურებას, რადგან თვით სიბერე არის უდიდესი უბედურება, რაც ჟამგადასულში უმალ ცრემლიან თუ უცრემლო მწუხარებას ბადებს, ვიდრე ახალგაზრდული ენერგიით გარეგვენებული ცერცეტის კბილიკრეჭას”.

* * *

„რა კარგია, როცა ადამიანის მიმართ ადამიანური გრძნობის მოძალებაში მარტო არა ხარ და გვერდში გიდგას ვიღაც მეორე, რომელიც მზად არის დაუყონებლივ აჰყვეს შენს შინაგან ძახილს”.

* * *

„ასაკი განისაზღვრება კაცის ჯანით, უნარით”. – (ავტორი გენია.ჯი)

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ეს HTML ტეგები და ატრიბუტები: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>