„იქით რა არის, არავინ იცის, აქეთ კი მარტო სახელი გვრჩება. სახელს ალამაზებს ადამიანი და ადამიანს ალამაზებს სახელი. რამდენს, რამდენს, ცხოვრებაზე გამწარებულს წაჰყოლია სახელის სევდა…

„ეს ქვეყანა დროებითი საყუდარია სულისა.განსაწმენდელია,სადაც საკუთარ ლეშზე უნდა აღზევდე.არ უნდა ემონო ხორცს,თორემ როცა გაეყრები,მონადყოფილს უიმისობა გაგიჭირდება.ხორცი იგივეა,რაც წიგნისათვის ქაღალდი,ხოლო ეს სული ჭეშმარიტი უნდა იყოს,რომ მარად იცოცხლოს,თორემ მოვა მსაჯული და სანაგვეში გადაისვრის”. – (ჩრჩილის აღსარება)