“ადამიანის ატანა რომ შეძლო,უსულო საგნებზე უნდა წვრთნა და ავარჯიშო შენი მოთმინება,საგნებზე,რომლებიც მექანიკური და, საერთოდ,ფიზიკური აუცილებლობით,ხელს უშლიან ჩვენი ზრახვების ხორცშესხმას,რისი მოწმენიც ყოველი ფეხის ნაბიჯზე ვხვდებით.

“სიჭაბუკეში ჭვრეტა სჭარბობს,სიბერეში – განსჯა; პირველი პოეზიის პერიოდია,მეორე – ფილოსოფიისა.პრაქტიკულადაც,ჩვენი მოქმედება სიჭაბუკეში განისაზღვრება იმით,რასაც ვხედავთ და რანაირი შთაბეჭდილებაც გვრჩება იმის შედეგად,სიბერეში კი – მარტოოდენ განსჯით.